Informacje

LZS Bobrówko

LZS Bobrówko

Adres

CHOSZCZAŃSKA
66-500
Strzelce Krajeńskie
Lubuskie

Kontakt




Data powstania

Brak daty powstania klubu.

Barwy

Strony internetowe

    Brak dodanych stron internetowych.

Opis

Opis klubu dodany przez:
Ponad pół wieku LZS BobrówkoPo zakończeniu II wojny światowej, kiedy umilkły odgłosy armat i karabinów, życie w zachodniej Polsce z trudem zaczęło wracać do normy. Napływowa ludność, głównie z centralnej Polski, wspólnie z miejscową ludnością przystąpiła do odbudowy i rozbudowy zniszczonej Ojczyzny. Podobnie było w Bobrówku - zaczęła funkcjonować szkoła, kościół, Urząd Gminy itp. W 1946 r. ówczesny wójt gminy Stanisław Saugut oraz sekretarz p. Zemsta wraz z Józefem Andruchem i Czesławem Nowakiem powołali do życia drużynę piłki nożnej.Początkowo drużyna ta nie była zarejestrowana w żadnym związku i rozgrywała mecze tylko towarzyskie z sąsiednimi drużynami. Pierwsze boisko w Bobrówku położone było na miejscu dzisiejszej apteki i Ośrodka Zdrowia. Dopiero później wybudowano boisko z prawdziwego zdarzenia z bieżnią i szatnią (drewniana szopa) - vis a vis cmentarza. Wtedy to zgłoszono oficjalnie już do rozgrywek klasy B woj. zielonogórskiego LZS Bobrówko.Trzon pierwszego zespołu stanowili m.in.: Leon Przynoga, Franciszek Dulas, Stanisław Ryszka, Piotr Styczeń, bracia Józef , Antoni, Franciszek i Feliks Jankowscy. Wraz z upływem lat do drużyny wchodzili młodsi zawodnicy Bazyli Kobelak, Wilfryd Kowalczyk, Waldemar Saugut, Mieczysław Zalewski, Józef Mozio, Marian Kaczmarczyk, Władysław Majewski, Wrona, Szerszyński, Jan Grela, Jan Drużyński. Warunki w jakich prowadzono rozgrywki klasy B były dalekie od obecnych, bo i czasy były odległe, ale śmiem twierdzić szczęśliwe. Na mecze wyjazdowe udawano się, w zależności od odległości, wozem drabiniastym gdy było blisko i ciągnikiem z przyczepą gdy było dalej. Dużym krokiem na przód był wyjazd samochodem ciężarowym Lublin lub Star prowadzonym przez p. Mariana Zacharewskiego lub Bolesława Gawęckiego. Piłkarze mieli do dyspozycji jedną piłkę, jeden komplet koszulek, a granatowe szorty w różnych odcieniach każdy miał swoje. Nikt nie otrzymywał za grę w klubie wynagrodzenia. W przerwie meczu każdy zawodnik otrzymywał darmową oranżadę.W 1959 roku drużyną zaopiekował się pierwszy trener p. Gierciochin z Gorzowa. Pod jego wodzą zespół grał ze zmiennym szczęściem, były wzloty i upadki, lecz obecność w klasie B była zawsze pewna i niezagrożona.Czas jednak biegnie nieubłaganie. Starsi zawodnicy stali się działaczami, a na ich miejsce wchodzą młodzi. W drużynie pojawili się Stanisław Majewski, Stanisław Gwitt, Zdzisław Staszak, Henryk Zagozda. Silnymi punktami w zespole LZS-u byli: Władysław Koziołek, Jerzy Bracik, Włodzimierz, Tadeusz i Bogdan Nowakowie oraz bracia Andruchowie - Zenon i Marian oraz dużo później Jan.Duże zasługi w działalności tego klubu mają: Czesław Walczak czołowy zawodnik a później działacz, Stanisław Głos, Henryk Rakiej, Eugeniusz Dyrda, Jan Groberski i wielu innych.Czymże byłby klub bez kibiców. W Bobrówku nigdy ich nie brakowało. Do najbardziej zagorzałych należeli Antoni Haszczyc, Wilhelm Mazur, ks. proboszcz B. Poliwka oraz Zofia Malinowska nauczycielka w-f w miejscowej szkole.Pod koniec lat sześćdziesiątych w Bobrówku zostaje wybudowany nowy (obecny) stadion, jak na ówczesne czasy nowoczesny z bieżnią dokoła boiska. W kompleksie znajduje się boisko do siatkówki, do kosza, skocznia w dal i szatnia. Od 1976 roku prezesem zostaje Zbigniew Czajkowski, zastępcą Mieczysław Zalewski a skarbnikiem Edmund Jurcz. Wszystkie wiejskie kluby położone na terenie kombinatu PGR Tuczno objęte są opieką przez ZUS Tuczno. Był to chyba najlepszy okres w historii klubu, pod względem uzyskanych wyników, wyposażenia, zatrudnionych fachowców w roli trenerów itp. Nasza drużyna miała szczęście do dobrych stoperów. Przez wiele lat na tej pozycji grał Jurek Bracik, teraz nastała era Andrzeja Kobelaka oraz rodzinnych klanów Michalików (Edward, Eugeniusz, Adam, Stanisław) i Kędziorskich (Wiesław, Zbigniew, Andrzej, Krzysztof, Grzegorz i w latach późniejszych Jerzy i Robert). Dostępu do naszej bramki przez wiele lat bronił Ryszard Daszczyk. W roku 1979 LZS Bobrówko awansuje do klasy okręgowej by po dwóch latach grać już w klasie międzywojewódzkiej (gorzowskie z pilskim). Jest to najwyższy szczyt w całej dotychczasowej historii klubu.Od 1984 roku rozpoczyna się stopniowy regres piłkarstwa w Bobrówku. Z roku na rok gramy w niższej klasie. Co lepsi zawodnicy odchodzą do innych klubów. Stasiu Michalik powołany jest do szerokiej kadry Polski juniorów. Jednak kontuzja kolana nie pozwala mu na wielka karierę. Po wyleczeniu kontuzji gra w Lubuszaninie Drezdenko. I tak oto dochodzi do tego, że zespół z takimi tradycjami, z takimi osiągnięciami przestaje istnieć. W latach 1989-97 w Bobrówku nie ma żadnej drużyny.W 1997 roku grupa działaczy: Czesław Janicki, Czesław Walczak i Ryszard Daszczyk reaktywują LZS Bobrówko. Zgłaszają w GOZPN drużynę do rozgrywek o mistrzostwo klasy B. Potencjał w drużynie jest wielki, o czym świadczy fakt że przez ok. 7 lat graliśmy w klasie okręgowej zajmując wysokie miejsca w tabeli. W sezonie 2007/2008 doszło do kolejnego sukcesu jakim było niewątpliwie 3 miejsce w klasie okręgowej , które dało po reorganizacji rozgrywek awans do IV ligi. Jest to sukces na który czekali kibice od 27lat, by znów drużyna z niewielkiej wioski grała na stadionach miejskich klubów i gościła drużyny z większych miast wojewódzctwa lubuskiegoTak po krótce wygląda rys historyczny LZS Bobrówko na przestrzeni ponad pół wieku. Oczywistą rzeczą jest, że na podstawie tylko wspomnień, nie korzystając z żadnych kronik czy zapisków, nie sposób jest wymienić nazwiska wszystkich zawodników czy działaczy. Dlatego też przepraszam tych wszystkich, których tu nie wymieniłem, a którzy również tworzyli historię piłkarską Bobrówka.Na podstawie wspomnień W. Sauguta, M. Zalewskiego, R. Daszczyka i St. Bracika opracował członek zarządu Jerzy Cichocki
do góry więcej wersja klasyczna
Wiadomości (utwórz nową)
Brak nieprzeczytanych wiadomości